কামাগ্নিঃ এক যৌন অভিলাষ-৩

✍মৃগৰাজ দাস

দুৱাৰ খোলা শব্দ শুনি নিয়ৰে ঘূৰি চালে পিছফালে। দৃশ্য দেখি নিয়ৰৰ বাৰী জিকাৰ খাই উঠে। মুখেৰে অস্পষ্ট ভাবে মাত ওলাই;

    —অ কেলা…!!! 

          বিধ্বস্ত অৱস্থাৰে মহিলা এজনীয়ে আহি দুৱাৰ খুলি দিছে। পুৰণি শাৰী পিন্ধিছে, ব্লাউজটোও পুৰণি। দেখাত বৰ বেছি ধুনীয়া নহ’লেও ভালেই। বক্ষ যুগল যথেষ্ট ডাঙৰ, তপিনাও বৃহৎ আকাৰৰ। কাম কৰা মানুহ যেন লাগিল নিয়ৰৰ। শাৰীখন বুকুৰ দুয়োটা ৰবাব টেঙাৰ মাজৰ খালী ঠাই খিনিত দীঘল হৈ আছে। কান্ধৰ পৰা ককাললৈ তেনেকৈ বৈ গৈছে শাৰীখন, ফলত উদং হৈ থাকে ব’গা পেট আৰু ব্লাউজৰেৰে আৱৰি ৰখা ডাঙৰ ডাঙৰ দুটা দুদু। ব্লাউজ থাকিলেও বুকুখন চিনি পোৱা যায়, উলমি গৈছে দুদু দুটা। পেটতো যথেষ্ট চৰ্বি আছে। দুৱাৰখন খুলি দি নিয়ৰক ভিতৰলৈ মাতি লৈ গ’ল তাই। নিয়ৰ সোমাই গ’ল মহিলা জনীৰ পিছে পিছে। মহিলাজনীয়ে ৰাহুলৰ বন্ধু বুলি জনাৰ পিছত তাক বহিব দি তপিনাৰ দোলনি তুলি ওপৰৰ মহলালৈ উঠি গ’ল। নিয়ৰে দ্ৰয়িং ৰুমত বহি মহিলাজনীৰ নিতম্ব যোৰ চাই চাই ভাবি থাকিল; ইমান বেয়া অৱস্থাত আছে কাপোৰ, থিক কৰিও লোৱা নাই। ভাবি থাকোতে ৰাহুল নামি আহিল তললৈ। নিয়ৰৰ ভাল লাগিল ৰাহুলক দেখি। তাৰ লগত নিয়ৰ ওপৰৰ মহলালৈ উঠি গ’ল। ৰাহুলে তাৰ ৰুমলৈ মাতি লৈ গ’ল নিয়ৰক। গৌৰৱ ইতিমধ্যে আহি বহি আছিল নিয়ৰৰ ৰুমত। নিয়ৰে ৰাহুলৰ ৰুমত সোমায়ে চাৰিওফালে চালে। ইমান আটকধুনীয়াকৈ সজাই ৰাখিছে ৰুমটো। নিয়ৰে ৰাহুল আৰু গৌৰৱৰ লগত ইটো-সিটো কথা পাতি থাকোতে বিকাশ আহি ওলাল। আকৌ এবাৰ চাৰিও ল’গ হ’ল। ৰাহুলৰ ঘৰৰ অৱস্থা দেখি বিকাশো আচৰিত হৈছিল। 

          কিছুসময় পিছতে নিয়ৰে অলপ আগত লগ পোৱা মহিলাজনীয়ে চাহ-নাস্তা লৈ আহিল। নিয়ৰে মহিলাজনীক চালে, কাপোৰখন তেনেকৈয়ে ৰাখিছে তাই। ব্লাউজটো ফাটি যেন দুদু দুটা বাহিৰ হৈ আহিব খোজিছে! ৰাহুলে চিনাকি কৰি দিয়ে;

    —এয়া লুনা আণ্টি। মোক সৰুৰ পৰা কোচত লৈ ডাঙৰ কৰিছে তেওঁ। আমাৰ ঘৰতে থাকে, কাম কৰে।

          মহিলাজনীয়ে আটাইলৈ চাই মিচিকিয়াই হাঁহি দিয়ে। নিয়ৰে লুনা আণ্টিৰ বুকুলৈ চাই থাকে। ধৰা পৰি যায় সি লুনাৰ চকুত। লাজ পাই তলমূৰ কৰে, কিন্তু লুনা আণ্টিয়ে একো ৰিয়েক্ট নকৰাকৈ সিহঁতক চাহ খাব দি বাহিৰলৈ গুছি যায়। 

          চাহ খোৱা হোৱাৰ পিছতে বিকাশে ৰাহুলক সোধে;

    —এই তোৰ লুনা আণ্টিজনী সদায় এনেকৈয়ে থাকে নে? 

          প্ৰশ্নটো নিয়ৰো সুধিব বিচাৰিছিল, কিন্তু ৰাহুলে বেয়া পাব বুলি ভাবি ৰৈ দিলে। বিকাশৰ প্ৰশ্নৰ উত্তৰত ৰাহুলে কয়;

    —তাই তেনেকেই থাকে। মই যদি কাপোৰখন থিক কৰি লব কও তেতিয়া কয় বোলে “মাইকী মানুহৰ দুদু দুটা লুকুৱাই ৰাখাৰ বাবে নহয়, ল’ৰা-পুৰুষে চাবৰ বাবে হে। লুকুৱাই ৰাখিলে হয়তো চোৱাৰ ইচ্ছা বেছি জাগিব। সেয়ে মই এনেকৈ ৰাখো, চাওঁক যাৰ চাব মন।”

    —তাই তেনেকেই ভাল পায়। 

          গৌৰৱে কয়।

          বিকাশে ৰাহুলক সোধে;

    —চুদিব দিব নে তাই?

          ৰাহুলে হাঁহি মাৰি কয়;

    —সুধি চাবি দিয়ে নে নাই। 

          লুনা আণ্টি ৰাহুলৰ ৰুমলৈ সোমাই আহে আৰু কাপ-প্লেট কেইযোৰ সামৰিব ধৰে। হালি কাম কৰি থকা বাবে বিশাল দুদু দুটা হিলি থাকে লুনা আণ্টিৰ। বিকাশে লুনা আণ্টিক সোধে;

    —আণ্টি, আপোনাক কথা এটা সুধিব লাগিছিল সোধো নে?

    —সোধা আকৌ। পাৰমিছন কিয় লব লাগে নো? তুমিও মোৰ ল’ৰাৰ দৰেই। 

          লুনা আণ্টিয়ে ট্ৰেখনত কাপ উঠাই থাকিয়ে কয়। বিকাশে সেপ ধোকি কও নকও কৈ কবলৈ আৰম্ভ কৰে;

    —ম..মা…মানে আণ্টি… 

    —আৰে কোৱা আকৌ সোনকালে, মোৰ কাম আছে নহয় বেলেগ। 

          কাপ-প্লেটবোৰ উঠোৱা হোৱাত লুনা আণ্টিয়ে কয় উঠে তেনেকৈ। বিকাশৰ আকৌ থেৰোগেৰো লাগে। এইবাৰ হাঁহি মাৰি ৰাহুলেই কয় দিয়ে;

    —তোমাক চুদিব খোজিছে আণ্টি। 

    —ইয়ে হয় নেকি? এই বূঢ়ীজনীক চুদি কি নো পাবা? আৰু এই বয়সতে চুদাৰ ধান্দা হা? পঢ়া-শুনা কৰিব লাগে। ইমানেই যদি মন, ৰাতিলৈ চাম বাৰু সময় পাওঁ নে নাই।

           তেনেকৈ কয় লুনা ওলাই যায়। বিকাশ আৰু নিয়ৰ দুয়ো আচৰিত হৈ বহি থাকে। গৌৰৱে একো প্ৰতিক্ৰিয়া নেদেখোৱাকৈ বহি থাকে। নিয়ৰ আৰু বিকাশে ফুচফুচাই আলোচনা কৰে; লুনা আণ্টিৰ লগত ৰাহুলৰ ইমানে ভাল নে যে সি ইমান অপেনলী চেক্সৰ কথা কব পাৰে আৰু লুনা আণ্টিও আপত্তি নকৰাকৈ পুতেকৰ নিচিনা ল’ৰা ৰাহুলৰ আগত চেক্সৰ কথা কয়। এই ৰাহুল নামৰ ল’ৰাজন কি আচৰিত!

          লুনা আণ্টিৰ ৰেণ্ডিৰ নিচিনা সাজ-পোচাকে সকলোৰে মন সলনি কৰি দিয়াৰ মাজতে হঠাৎ নিয়ৰৰ মনত পৰিল স্কুলৰ আধৰুৱা কাহিনীটোৰ কথা। বেল বজাই কোন আহিছিল? সি ৰাহুলক সোধে;

    —এতিয়া তোৰ মাহী হঁতৰ ঘৰৰ কাহিনীটো প্ৰথমে ক্লিয়াৰ কৰ। বেল বজাই কোন আহিছিল?

          ৰাহুলে হাঁহে, বাকী কেইটাইয়ো তাক কাহিনীটো কবলৈ যোৰ কৰে। ৰাহুলে কবলৈ আৰম্ভ কৰে;

    —কলিং বেল বজাত মাহী দৌৰি গৈ দৰ্জা খুলি দিয়ে। ভিতৰলৈ সোমাই আহে এটা বুঢ়া। 

    —কোন বুঢ়া?

          নিয়ৰে প্ৰশ্ন কৰে। ৰাহুলে এইবাৰ বিচনাখনত বাগৰি লৈ কৈ যায়;

    —বুঢ়াটো আছিল মাহীৰ শহুৰ। শহুৰ-শাহু টাউনত সৰু পুতেকৰ লগত থাকে। তাত চাকৰিও আছিল শহুৰেকৰ। ডাঙৰ পুতেকে খেতি কৰে বাবে গাৱত থাকিল। বুঢ়াৰ পুতেক তিনিটা, ডাঙৰটো খেতিয়ক, মাজুটো প্ৰাইভেট কোম্বানিৰ মেনেজাৰ তথা মোৰ মাহীৰ গিৰিয়েক আৰু সৰু পুতেকটো চৰকাৰী কলেজৰ মাষ্টৰ। সৰু পুতেক থাকে বৰপেটা টাউনত, মাজুটো গুৱাহাটীত আৰু ডাঙৰটো হাজোত। মাহীয়ে গাৱত গৰু-ছাগলী, হাঁহ-কুকুৰা আদি পোহে বাবে গুৱাহাটীত নাথাকি গাৱত থাকিল। ডাঙৰ মহাও আছে গাৱতে। বুঢ়া মাজে মাজে আহে। 

          নিয়ৰ, বিকাশ, গৌৰৱ আৰু ৰাহুল সোমাই যায় কাহিনীটোৰ মাজলৈ।

Past—(ৰাহুলৰ মাহীয়েকৰ ঘৰত..)

           গ্ৰীষ্মকালীন এটা ৰাতি, গাৱৰ পৰিবেশ। কাৰেণ্ট যোৱা দুঘণ্টামানেই হ’ল। চোতালত ৰাহুলৰ মাহীয়েক গায়ত্ৰীৰ শহুৰ, পুতেক আৰু বায়েকৰ ল’ৰা ৰাহুল বহি আছে। বুঢ়াই কিবা কিবি কৈ আছে দুই নাতিয়েকক। ৰাহুলৰ মাহীয়েক গায়ত্ৰী পাকঘৰত ব্যস্ত। মাজে মাজে দমকলৰ পাৰলৈ অহা যোৱা কৰে। চোতালত বহি থকা প্ৰানী তিনিটাই লৰি লৰি যোৱা নিতম্ব আৰু বুকুখনলৈ চাই থাকে। কপাহী চাদৰ লোৱা গায়ত্ৰীৰ দুই দুদু ব্লাউজ ফালি যেন ওলাই আহিব। 

          ঘামি জামি পাকঘৰৰ পৰা ওলাই আহে গায়ত্ৰী, ৰাহুলৰ কাষত বহি লয় বেঞ্চখনত। চাদৰখন বুকুৰ পৰা খহাই লৈ বিচি থাকে তাই। জোনাকী ৰাতি বাবে সকলো দেখা গৈছিল। বুঢ়াই বোৱাৰীয়েকলৈ চাই সোধে;

    —ডাঙৰ বোপা অহা নাই নেকি?

    —এসপ্তাহ মানৰ পৰা অহা নাই। 

          বুঢ়াই বোৱাৰীয়েকৰ বুকুলৈ চাই থাকে। গায়ত্ৰীয়ে ঢাকি নলয়, তেনেকৈ থাকে। কাষত বহি পুতেক আৰু ৰাহুলো চাই থাকে ৰবাব টেঙা দুটালৈ। বুঢ়াই বোৱাৰীয়েকক কয়;

    —ইমান গৰমত চাদৰ মেখেলা পিন্ধিছ? মেখেলাখন আৰু চাদৰখন আঁতৰাই নথৱ কিয়? ঘৰৰ মানুহ কেইটা হে আছো। 

          গায়ত্ৰীৰ পুতেক জিতে মাত দিয়ে;

    —মই কৈয়ে থাকো ককা, মায়ে কথাই নুশুনে। ইমান গৰমত ইমানবোৰ কাপোৰনো কিয় পিন্ধিব লাগে? 

          গায়ত্ৰীয়ে চাদৰ আৰু মেখেলাখন খুলি পেলাই। পিন্ধনত আকল পাতল বগা ব্লাউজ আৰু পেটিকোটটো থাকে। ব্লাউজটোও প্ৰায় তিতি গৈছে ঘামত। তলত ব্ৰা নিপিন্ধাই স্পষ্টকৈ দেখা হৈ আছে সকলো। তাই ৰাহুলক মেখেলা আৰু চাদৰ খন ঘৰৰ ভিতৰত থৈ আহিব কৈ পাকঘৰলৈ গ’ল। 

          ৰাহুলে কাপোৰখিনি ভিতৰলৈ লৈ গ’ল। ইফালে বহি থাকোতেই বুঢ়াৰ বাৰী দাং খাই উঠিল। মনে মনে লাৰি আছে। জিতৰো বাৰী উঠি আছে। দুয়ো কিবা কিবি কথা পাতি থাকোতে ডাঙৰ পুতেক আহি ওলাল। হাতত মাছৰ টোপোলা এটা লৈ আনিছে। জিতৰ হাতত দি মাকক দিব দিলে। জিতে টোপোলাটো পাকঘৰলৈ লৈ গ’ল। চোতালত দুয়ো বাপেক পুতেক বহি কথা পাতি থাকিল। 

          গায়ত্ৰীয়ে ভাজি লৰাই আছিল। জিতে পিছফালৰ পৰা এবাৰ চালে মাকক। পেটিকোটটো দীঘলকৈ পিন্ধিছিল মাকে, ফলত ব্লাউজ-পেটিকোটতে ধুনীয়া দেখা হৈছিল মাকক, যেন মাকে লেহেংগা হে পিন্ধিছিল। মাকক বৰদেউতাকে মাছ দিয়া বুলি কয় ওলাই আহিল পাকঘৰৰ পৰা। জিতক ওলাই যোৱা দেখি গায়ত্ৰীয়ে পেটিকোট দাঙি ৰাহুলক বাহিৰলৈ ওলাই আহিব ক’লে। ইমান পৰে সি পেটিকোটৰ তলত সোমাই মাহীয়েকৰ বুচ চেলেকি আছিল। গায়ত্ৰীয়ে তাক বাহিৰলৈ যাব দিলে। জিতে মাহীয়েকৰ দুদু দুটা পিতিকি থাকি সোধে;

    —সদায় এনেকৈ থাকিবাচোন মাহী। 

    —কিয় অ’? মাহীয়েৰৰ দুদু দুটা চাই ভাল পাৱ ন?

    —ওমম। ইমান কোমল এই দুটা।

    —হয়নে বোপাই? এতিয়া বাহিৰলৈ যা গৈ যা।

          ওলাই গ’ল সি বাহিৰলৈ। কাৰেণ্টোও আহিল। 

Present— (ৰাহুলৰ ঘৰত…)

          ৰাহুলে কাহিনী কোৱা বন্ধ কৰি দিয়ে। ইহঁত তিনিও জোৰ কৰে কবলৈ কিন্তু ৰাতি ক’ম বুলি থৈ দিয়ে। নিয়ৰৰ মুতা লাগা নিচিনা হয়। সি বাথৰুম ক’ত আছে সোধাত লুনা আণ্টিক মাত লগাই ৰাহুলে। ৰাহুলৰ ৰুমৰ কাষতে কিবা কাম কৰি থকা বাবে লুনা লগে লগে ৰাহুলৰ ৰুমলৈ আহে।

          লুনাই নিয়ৰক লৈ যায় বাথৰুমলৈ। নিয়ৰে লুনাৰ নিতম্ব আৰু বুকুলৈ চাই থাকে। দুদু দুটা পিতিকি মোহাৰি চুপিব মন যায় তাৰ। লুনাই নিয়ৰৰ মনৰ কথা বুজিছিল চাগে, বাথৰুমৰ পকাত বহি দিয়ে তাই। নিয়ৰে কি হৈছে ধৰিব নোৱাৰি বাৰী উলিয়াই ৰৈ থাকে। লুনাই কয়;

    —মোৰ গাত মুতি দিয়া বেটা।

          নিয়ৰৰ বাৰী ফাটি যাওঁ যাওঁ কৰে। ৰাহুলৰ যৌন কাহিনী শুনি সি উত্তেজিত হৈ আছিলেই। লুনাৰ গাত চেৰচেৰকৈ মুতি দি সি। মুখ মেখি মাজে মাজে গিলিও থয় তাই, মুখ, গা, বুকু চবতে মুতে সি। ব্লাউজ ভিজি স্তনযুগল দেখা হৈ যায়। মুতা হোৱাৰ পিছতো বাৰী দাং খাই থাকে তাৰ। অলপ আগুৱাই আহি লুনাই নিয়ৰৰ বাৰীডাল মুখত ভৰাই লয়। অজান শিহৰণত কঁপি উঠে নিয়ৰ। লুনাৰ মুখৰ গৰম পৰস পাই সি চকু বন্ধ কৰি দিয়ে। আৰু লুনা আণ্টি খ্যাত ৰাহুলহঁতৰ হট কাম কৰা মাইকী জনীয়ে নিয়ৰৰ বাৰী চুপি থাকিল। মাজে মাজে গুটি দুটাত চুমা দিয়ে, আকৌ বাৰীডাল মুখত ভৰাই লয়। মুখৰ পিছল পৰস পাই নিয়ৰৰ পানী ওলোৱাৰ উপক্ৰম হয়। সি মুতা লগা বুলি কোৱাত লুনাই বুজে তাৰ সময় হৈ গৈছে। লুনাই মুখৰ স্পীড বঢ়াই দিয়ে, ফলত ভলকাভলকে এসোপা গৰম বীৰ্য লুনাৰ মুখৰ ভিতৰত এৰি দিয়ে। লুনাই এবাৰ তাক মুখ মেলি দেখুৱালে, লুনাৰ মুখত নিয়ৰৰ নিজৰে বগা বীৰ্য দেখি ভাল লাগি যায় তাৰ মনটো। পিছত গিলি দিয়ে লুনাই। নিয়ৰৰ গাটো অৱস লাগি যায়। জীৱনৰ প্ৰথম ব্লোজ’ব পাই গ’ল সি। লুনাই তাক যাবলৈ দি গা ধুব ধৰিলে। 

  মণিৰ ঘৰত:

          মণি আৰু কুশলৰ আকৌ এখন কাজিয়া আৰম্ভ হ’ল। কুশলে হেনো যোৱা দুদিনৰ পৰা মহিলা এজনীৰ ল’ৰাটোৰ পঢ়াৰ খৰচ দি আছে। কথাটো মণিৰ কাণত পৰাত মণিয়ে কুশলক ভালকৈয়ে সুধিছিল কিন্তু কুশলে উচাট্ মাৰি উঠে। তাৰ মতে সি যাকেই ইচ্ছা তাকেই পইচা দিব, সি হে ঘটিছে। খঙেৰে মণিক কয়;

    —মই ঘটিছো পইচা, তুমি ঘটাহেঁতেন নিদিলো হয় কাকো।

    —কাৰোবাৰ বিপদ হ’লে ধাৰলৈ দিয়ক, এনেই নহয়। মই মানা নকৰো নহয় সেইবোৰত।

    —মোৰ পইচা মোৰ কথা মই যেনেকৈ দিও। 

    —এ হব মোৰ জনা আছে যাওক হে। পইচা দি সেইখন চেলেকে গৈ।

           হঠাৎ কুশলে মণিৰ গালত প্ৰচণ্ড চৰ এটা দিয়ে আৰু কয়;

    —তই বেটী নিজেই ৰেণ্ডি বনি পইচা লবি আৰু এতিয়া মোক কবলৈ আহ। কিমানক দিছিলি তই চুদিব? এতিয়াও যি হে তাইৰ ড্ৰেছ! দেখিলেই ৰেণ্ডি যেন লাগে। বুকু পেট দেখাই কাপোৰ পিন্ধিবি, কতি লৰাই লৰাই খোজ কাঢ়িবি। বাল বকিচ মোৰ আগত।

          চকুপানী মচি মচি মণিয়ে কয়;

    —তই আনৰ মইকী চুদাৰ দৰে মই আনৰ গিৰিয়েকৰ চুদন খোৱা নাই। তোৰ লগতেই যি বিয়া হ’লো, তোৰেই চুদন খাইছো চেট্। আল বাল বকিব নাহিবি মোৰ আগত। পাঁচমিনিটো নিতিকে তোৰ, মোক বৰ বৰ কথা কব আহ চুদিৰভাই। 

    —কথা ভালকৈ কবি চেট।

    —কি বাল কৰিবি কেলা? উৰ্মিলা ঘৈণীয়েৰে চুদিব দিয়া নাই নেকি? নে তাইয়ো তোৰ কথা গম পোৱা হৈ গ’ল যে টেবলেট নল’লে চুদিব নোৱাৰ। হাহাহা… কাপুৰুষ কেলা। 

    —ঐ চুপ থাক চেট। 

           কুশলে লাজ পাই আঁতৰি যায় মণিৰ কাষৰ পৰা। মণি কান্দি কান্দি বহি পৰে তাইৰ বিচনাখনত। দুৱৰি নাছিল ঘৰত, ওচৰৰ ৰীনা খুড়ীয়ে মাতিছিল বাবে সিহঁতৰ ঘৰলৈ গৈছিল। ৰীনা খুড়ী মানে মণিহঁতৰ কাষৰ ঘৰৰ মাইকীজনী। ঘৰটোত গিৰিয়েক ঘৈণীয়েক দুটাই মানুহ। গিৰিয়েকৰ দোকান আছে, ৰাতিপুৱাৰ পৰা ৰাতিলৈ দোকানতে থাকে। ৰীনাৰ ঘৰত অকলে থাকি আমনি লাগিলে দুৱৰিক মাতে বা কেতিয়াবা দুৱৰি হঁতৰ ঘৰত আহে। কুশল ঘৰত থাকিলে আহিব বেয়া পায় তাই। কুশলে তাইলৈ বৰ বেয়াকৈ চাই থাকে। আজিও কুশল ঘৰত থকাই দুৱৰিক মাতিছে। তাত থকা বাবে তাই মাক-বাপেকৰ কাজিয়াৰ কথা গ’ম নাপালে। 

          কিছুসময় পিছত দুৱৰি ঘৰলৈ আহে। তাই মাকক মাত লগাই নিজৰ ৰুমলৈ গুছি যায়। মণিয়ে ৰাতিৰ ভাতৰ যোগাৰ কৰি আছিল। দুৱৰিয়ে নিজৰ ৰুমত সোমাই উচপ খাই উঠে। বাপেকে বিচনাত শুই হাতমাৰি আছিল। জীয়েকক দেখি কুশলে হাঁহি মাৰি দেখুৱালে, দুৱৰি দুৱাৰখন বন্ধ কৰি বাপেকৰ কাষলৈ গ’ল। কুশলে তাইৰ হাতখনত ধৰি বিচনাত বগৰাই দিলে আৰু জীয়েকৰ ওঁঠযুৰি চুপিবলৈ ধৰিলে। দুৱৰিয়ে বাপেকৰ মুখত জিভা ভৰাই ওঁঠ চুপাই থাকিল। কিছু সময় তেনেকৈ থাকি কুশলে জীয়েকৰ ওঁঠ চুপা এৰি দি কাপোৰ খোলাত লাগিল। দুৱৰিৰ টপটো খুলি দিলে। ব্ৰাটো দুৱৰিয়ে নিজেই খুলি দিলে। দুৱৰিৰ মস্ত মস্ত দুদু দুটা ওলাই পৰিল। কুশলে এবাৰ টিপি দিলে। দুৱৰিয়ে ৰহস্যময়ী হাঁহি মাৰি বহি থাকিল বিচনাত। কুশলো নিজৰ কাপোৰ বোৰ খুলি মুক্ত হৈ ল’লে। দুৱৰিৰ হাফপেণ্টটৌ খুলি দি হে কুশলে মূৰে কপালে হাত দিলে। দুৱৰিয়ে হাঁহি মাৰি কৈ উঠিল;

    —চাৰপ্ৰাইজ…! হাহাহাহা। 

          কুশল সঁচাকৈ চাৰপ্ৰাইজ হৈ পৰিছিল, কিয়নো দুৱৰিয়ে পেণ্টিৰ তলত চেনিটেৰী পেড পিন্ধি আছিল। তাইৰ মাহেকীয়া আৰম্ভ হৈছে আজিৰ পৰা। ইমান সময়ে কুশলে অনুভৱেই কৰা নাছিল। দুৱৰিয়ে চকু টিপ মাৰি হাঁহি দিয়ে আৰু বিচনাত বাগৰি দিয়ে। কাষতে বহি কুশলে চিগাৰেট এডাল জ্বলাই লয়। চিগাৰেটৰ ধোঁৱা উৰুৱাই কুশলে জীয়েকক সুধে;

    —কেতিয়া হ’ল? 

    —আজি ৰাতিপুৱা।

          কুশলে চিগাৰেটডাল জীয়েকলৈ আগবঢ়াই দিয়ে। দুৱৰিয়ে প্ৰথম টান টো দি বাপেকক প্ৰশ্ন কৰে;

    —উৰ্মিলা মাহী আৰু তোমাৰ সম্পৰ্ক কেতিয়াৰ পৰা চলি আছে?

           কুশলে জাপ মাৰি উঠে। কথাবোৰ দুৱৰিয়ে কেনেকৈ গ’ম পালে? কুশলে ভাবে মণিয়ে কোৱা বুলি। দুৱৰিক সোধাত তাই কয়;

    —মায়ে কোৱা নাই, সিদিনা তোমালোকৰ কাজিয়াখন গোটেই শুনিছো। তোমাৰ, মাৰ সকলোৰে কথা জানো। 

    —হয় নেকি? 

    —হয়। এতিয়া কোৱা উৰ্মিলা মাহী আৰু তোমাৰ কথা। 

    —এতিয়া থাকক। পিছত ক’ম তোমাক। তুমি ৰেষ্ট কৰা এতিয়া। 

          কুশলে দুৱৰিৰ কঁপালত চুমা এটা দি ওলাই যায় দুৱৰিৰ ৰুমৰ পৰা। শেষ হব ধৰা চিগাৰেট টো পেলাই দি দুৱৰি কাপোৰ পিন্ধি লয় ভালকৈ আৰু পঢ়িব বহে।

ৰাহুলহঁতৰ ঘৰত:-

          নিয়ৰ বাথৰুমৰ পৰা অহাৰ পিছত ৰাহুলে সিহঁতৰ ঘৰৰ মানুহবোৰৰ লগত এফালৰ পৰা চিনাকি কৰাই দিয়ে। বিভিন্ন কামৰ বাবে বিভিন্ন মানুহ। চিনাকি হোৱা মানুহবোৰৰ ভিতৰত ৰাহুলৰ মাক-দেউতাক নাই। তাক সোধাত সি কয়;

    —ভাগ্য থাকিলে হে তেওঁলোকক লগ পাওঁ মই। আশা নকৰাই ভাল, কিবা ভাগ্য আছে যদি ল’গ পাবি। 

          মানুহবোৰৰ লগত এফালৰ পৰা চিনাকি হৈ থাকোতে নিয়ৰৰ চকু যায় এগৰাকী মহিলাৰ ওপৰত। ৰাহুলে চিনাকি কৰাই দিয়া মতে মহিলাজনীৰ নাম জোনালী, কাম ৰন্ধা। নিয়ৰে ভালদৰে চাই। তাৰ মাকৰ দৰেই লোভনীয় শৰীৰৰ গৰাকী মহিলাজনী। তপিনা দুখন চাই তাৰ বাৰী উঠি যায়। অলপ আগত বীৰ্যপাত কৰা আৰু মুতাৰ বাবে বাৰীডাল অলপ বিষাই। তথাপি তাৰ মন যায় এবাৰ জোনালী নামৰ মাইকী জনীৰ গাতো যদি মুতিব পালে হেঁতেন! 

মণিৰ ঘৰত:

          মণিয়ে ভাত ৰান্ধি থাকে আপোনমনে। পিছফালৰ পৰা হঠাৎ কুশল আহি সাৱটি ধৰে মণিক। তাই আঁতৰাই দিয়ে। কুশলে আকৌ সাৱটে। ডিঙিত চুমা খাই, পিছফালৰ পৰা মণিৰ দুদু দুটা দুয়োফালেৰে টিপি থাকে। মণিয়ে একো নকয়। কুশলে মণিক তাৰফালে ঘূৰাই দি কয়;

    —তেতিয়া তোমাক বহুত বেয়াকৈ ক’লো মণি, ক্ষমা কৰি দিয়া।

    —হব দিয়ক একো নাই।

          মণিয়ে জানে, কুশলৰ চেক্স উঠাৰ বাবে তেনে আচৰণ কৰিছে, নহ’লে কুশল ক্ষমা খোজা ভকত নহয়। কুশলে মণিৰ তলওঁঠ চুপিব লাগি যায়। মাজে মাজে লাহেকৈ কামুৰিও দিয়ে। মণি লাহে লাহে গৰম হৈ আহে। কুশলে গেছৰ চুইচ্ বন্ধ কৰি দিয়ে আৰু মণিক দাংকোলাকৈ নি বিচনাত শোৱাই দিয়ে। মণিৰ ৰসাল ওঁঠযোৰ এটাৰ পিছত এটা চুপি থাকে কুশলে, গৰম হৈ মণিয়ো সঁহাৰি জনাই। কুশলে পিন্ধনৰ গামোছা খুলি দিয়ে, মুক্ত হৈ যায় কুশলৰ শকত ক’লা কিচকিচিয়া বাৰীডাল। কুশলে মণিৰো কাপোৰবোৰ খুলি পেলাই। ব্ৰা আৰু পেণ্টি নোখোলাকৈ পৰি ৰয় মণি। কুশলে পেণ্টিৰ ওপৰতে মণিৰ বুচখন চেলেকিব ধৰে, চুমা খাব ধৰে। মণি উত্তেজনাত চৎফটাব ধৰে। বুচত হেচি ধৰে কুশলৰ মাথাটো। কুশলে পেণ্টিটো খুলি ঘৈণীয়েকৰ বুচখন মুকলি কৰি লয় আৰু এসোপা থু জমা কৰি থুৱাই দিয়ে মণিৰ বুচলৈ। মণিয়ে নিজৰ ব্ৰা খুলি দলিয়াই দিয়ে মজিয়াত। কুশলে মণিৰ বুচ চেলেকিব লাগি যায়। মণিৰ চিঞৰ ওলাই যায়, সুখত তাই চকুহাল বন্ধ কৰি দিয়ে। কুশলে চেলেকি চফা কৰি দিয়ে মণিৰ বুচ। 

          এইবাৰ মণিয়ে কুশলৰ বাৰীডাল মুখত ভৰাই চুপি দিয়ে। কুশলেও উত্তেজনাত মুখ চুদি থাকে বহু দেৰি। মণিৰ মুখ বিষাই যায় কিন্তু কুশলে মুখ চুদি থাকে নিৰন্তৰে। মণিৰ চকুপানী বৈ আহে। কুশলক হাতযোৰ কৰে কিন্তু কুশল নৰয়। কুশলক ঠেলা মাৰি মণি দীঘল দীঘল কৈ উশাহ লব ধৰে আৰু কুশলক গালি দিয়ে;

    —আপোনাৰ ৰেণ্ডি পাইছে নেকি ? মাৰিব হে কেলা আপুনি। উফ্!

          মণিৰ কথাত গুৰুত্ব নিদি কুশলে মণিক বিচনাত বগাৰাই দিলে। ভৰি দুখন মেলি বুচখনো মেলি ল’লে আৰু তাৰ মস্ত বাৰী সুমুৱাই দিলে। মণি চিঞৰ মাৰি উঠিল। ইমান দয়া মমতা নোহোৱাকৈ চুদিছে কেলা! মণিয়ে কষ্ট আৰু সুখ দুয়োটা সমানে পাই গৈছে, কুশলে ঘৈণীয়েকক চুদি গৈছে। মণিয়ে সুখৰ গেঙনি মাৰি আছে;

    —উমমমমম, আহ্ কেলা, অ কেলা আহ্ চেট। আহ্ আহ্ আহ্ অ কেলা চুদক আহ্ চুদি থাকক এনেকৈ আহ্। 

          কুশলে একেৰাহে পাঁচমিনিটমান বুচত চুদি চুদি বুচৰ পৰা বাৰী উলিয়াই মণিৰ মুখৰ আগত জোকাৰি থাকিল। মণিয়ে হা কৰি মুখ খন মেলি ৰৈ আছে, কুশললৈ কামুক নজৰেৰে চাই আছে। কুশলে কিছুসময় জোকাৰি হলহলাই বীৰ্য ঢালি দিলে মণিৰ মুখত। মুখত লৈ মণিয়ে কুশলৰ খুলি থোৱা গামোচাখনত পেলাই দিলে। তাকে দেখা পাই কুশলে প্ৰশ্ন কৰিলে;

    —আৰে পেলাই দিলা কিয়?

    —এতিয়া এইবোৰ গিলিলে ভাত খোৱা হৈছে আৰু মোৰ আজি।

           কুশলে হাঁহে, মণিয়ো হাঁহে। কুশলৰ বুকুত মূৰ ৰাখি শুই থাকে মণি। তাই সন্তুষ্ট নহ’ল যদিও কুশলৰ চুদন পাই ভাল লাগিল। গধূলিৰ কাজিয়াখনৰ খং অভিমান সকলো শেষ হৈ গ’ল। বিয়াৰ আগত প্ৰেমিকৰ মাজত হোৱা কাজিয়া আৰু বিয়াৰ পিছত গিৰিয়েক ঘৈণীয়েকৰ মাজত লগা কাজিয়াৰ পাৰ্থক্য সেয়াই চাগে। মৰমেৰে চুদন দিলে ১০ শতাংশ হ’লেও ঠিক হয় কাজিয়া। 

ৰাহুলৰ ঘৰত: 

          ৰাতি ভাত খাই উঠি ৰাহুলৰ ৰুমত চাৰি বন্ধুৱে আদ্দা দিয়া আৰম্ভ কৰে। ৰাহুলৰ কাহিনীটোৰ লগতে লুনা আণ্টিৰো আলোচনা হয় সিহঁতৰ মাজত। বিকাশে ৰাহুলক কয়;

    —লুনাৰ লগত চেট কৰাই নিদিয় কিয়।

          কথাষাৰ কোৱা শেষ হোৱাৰ লগে লগে লুনা সোমাই আহে। কাপোৰ পিন্ধাৰ ধৰণ একেই, কিন্তু এইবাৰ কাপোৰযোৰ বেলেগ। আগৰ যোৰত নিয়ৰে মুতিছিল বাবে ধুই দিছে। লুনা আহি ৰাহুলৰ গাত গা লগাই বহে। বাকী কেইটাই ভেবা লাগি চাই থাকে। বিকাশে ভাবে, এই ৰাহুল নামৰ ল’ৰাটো ইমান ৰহস্যময়ী কিয়? আটাইৰে কথাৰ ভাগ লয় লুনাইয়ো। কিছুসময় কথাপাতি তাই ইহঁতৰ লগতো ফ্ৰী হৈ যায়। তাই বৰ গৰম পৰিছে বুলি কয় শাৰীখন খুলি পেলাই। গাত অকল পেটিকোট আৰু পুৰণা ৰং যোৱা ব্লাউজটো থাকে। সকলোকে আচৰিত কৰি নিয়ৰে কয়;

    —ব্লাউজটোও খুলি থোৱা আণ্টি, অলপ বতাহ লাগিব দিয়া গাত।

          লুনাই অ টো আকৌ বুলি কৈ ব্লাউজৰ পিন কেইটা ৰাহুলক খুলিব কয়;

    —বাবা মোৰ ব্লাউজটো খুলি দিয়া চোন। 

          ৰাহুলে এটা এটাকৈ পিন কেইটা খুলি ব্লাউজটো খুলি পেলাই। উন্মোক্ত হৈ পৰে লুনাৰ বিশাল ৩৬ চাইজৰ দুদু দুটা। ওলমি পেটত লাগিছে। গোটেই কেইটাই মুখ মেলি চাই থাকে। লুনাই গোটেই কেইটাৰ মাজতে সোধে;

    —এনেকৈ কি চাইছা ইমান?

    —তোমাৰ দুদু দুটা চাইছো আণ্টি।

          হাঁহি মাৰি কয় বিকাশে। লুনাইয়ো হাঁহি দিয়ে। তাই পেটিকোটটোও খুলি পেলালে। এতিয়া তাই সম্পূৰ্ণ উলংগ। গোটেইকেইটাৰে বাৰী দাং খাই আছিল। লুনাই ৰাহুলৰ বাৰীডাল প্ৰথমে মুখত ল’লে। তাৰপিছত নিয়ৰ, গৌৰৱ, বিকাশ… আটাইৰে মুখত ল’লে। ৰাহুলে হাত মাৰি লুনাৰ বুকুত পানী উলিয়াই দিলে। বাকী কেইটাৰ আগত লুনাই বুচ মেলি বহি দিলে। তিনিও চুদিলে। নিয়ৰ আৰু বিকাশৰ জীৱনৰ প্ৰথম চুদন। সুখত চবেই আত্মহাৰা। লুনাৰো ভাল লাগিল। তিনিও লুনাৰ গাত পেলাইছিল মালপানীবোৰ। তাই তাইৰ ব্লাউজটোৰে মচি বহি থাকিল তেনেকৈ। ইহঁত গোটেই কেইটাৰে মনত ফূৰ্তি, জীৱনত নোপোৱা সুখ পাইছি তিনিও। নিয়ৰে সোধে ৰাহুলক;

    —তই মানে আগৰ পৰাই লুনা আণ্টিক চুদ হয়নে?

    —ওমম। তহঁতক সেইবাবেটো শিকাব পাৰিছো। 

          ৰাহুলে গৰ্বেৰে কয় কথাখিনি। তাৰপিছত বিকাশে প্ৰশ্ন কৰে;

    —পিছে তহতৰ চুদন যাত্ৰাৰ আৰম্ভণি কেতিয়া হ’ল?

          ৰাহুলে কবলৈ আৰম্ভ কৰে;

    —সৰুৰে পৰা। বহুত সৰুৰে পৰা। আৰৰ কাহিনীটো লুনা আণ্টিয়ে কব।

          লুনাই নিয়ৰৰ কোলাত মূৰটো থৈ কবলৈ আৰম্ভ কৰে আৰু নিয়ৰে লুনাৰ দুদু দুটা মোহাৰি থাকে। তাই কৈ যায় তাইৰ অতীতৰ কথা, আটায়ে মন দি শুনে।

লুনাৰ অতীত:

         লুনা দত্ত। মাক-বাপেক কাৰো চিন নোহোৱা ছোৱালী তাই। অ’ত ত’ত ডাঙৰ হৈছে। ৫ বছৰমান বয়সত মানুহ এজনে পাই তাইক ৰাখিলে। সিও অঘৰী, তাৰো চিন চাব নাই একো। লুনাক লগত ৰাখিলে সি। এদিন দুদিনকৈ লুনা ডাঙৰ হ’ল, মাহেকীয়া হোৱা আৰম্ভ হ’ল। লাহে লাহে দেহৰ গঠনো ভাল হব ধৰিলে, বুকুখন উঠি আহিল, তপিনা ওলাই গ’ল। দেখিবলে ধুনীয়া জনী হৈ পৰিল। তাৰ তিনিবছৰ পিছতেই এদিন লুনাক আশ্ৰয় দিয়া মানুহজন মৰি থাকিল। অঘৰী জীৱন যাপন কৰা লুনাৰ বয়স তেতিয়া ১৪ নে ১৫ বছৰ। অকলশৰীয়া হৈ পৰিল আকৌ। ৰাতি হ’লে ভয়ে ভয়ে ফুটপাথত শুই থাকে। কোনোবাই কাপোৰ, কোনোবাই কম্বল দি যায়। কেতিয়াবা কোনোবাই আহি গাড়ীত তুলি লৈ যায় আৰু চুদে, আকৌ আনি আগৰ জেগাত থৈ যায়। কিছুমানে পইচা দি যায়, কিছুমানে নিদিয়ে। লাহে লাহে তাই বুজা হয় কথাবোৰ। পইচা নিদিলে চুদিব নিদিয়ে তাই। লাগিলে এশ টকাই দিয়ক, পইচা লাগে তাইক। লুনা ৰেণ্ডি বনি গ’ল। নিৰ্ধাৰিত মূল্য নোহোৱা ৰেণ্ডি। চাৰি বছৰ চলিল এইবোৰ। 

          এদিন ৰাতি লুনা ৰাস্তাৰ দাঁতিত শুই থাকোতে তাইৰ কাষতে মানুহ এজন মূৰ ঘূৰাই পৰি গ’ল। তাই বস্তা পৰাৰ দৰে শব্দ শুনি চালে। মানুহ এটা পৰি আছে। তাই গৈ চালে, জীয়াই আছে। এবাৰ এনেকুৱা ঘটনা এটা হোৱাত তাইক ৰখা মানুহজনে পানী ছটিয়াই দিছিল, মনত পৰিল কথাটো। তাইয়ো পানী ছটিয়াই দিলে, জাপ মাৰি উঠাৰ দৰে উঠিল মানুহটো। সি লুনাৰ কাষত বহি ৰৈ আছে বহু সময়। লুনাই পাতল মেক্সি এটা পিন্ধিছে। দুদু দুটা স্পষ্টকৈ চিনি পোৱা যায়। মানুহজনে চাই থকা দেখি তাই কয়!

    —পইচা দিলে দিম।

    —বিয়াৰ বাবে কিমান পইচা লবা?

          বিয়া? কি বিয়া? নুবুজে লুনাই। তাই কয়;

    —চুদিব আছে যদি পইচা দি চুদক আৰু মোক শুব দিয়ক। এনেকৈ চাই থাকি কি পাব। 

          লুনাই চাৰি বছৰত ৰেণ্ডিয়ামী কৰিব ভালকৈয়ে শিকিছে। কেৱল পইচাৰ পৰিমাণ আদিৰ কথা হে নাজানে। মানুহজনে লুনাক মৰমেৰে সাৱটে আৰু চুমা খাই গালত। লুনাৰ ভাল লাগে, আজিলৈ ইমান মৰম কোনেও দিয়া নাছিল। বুচৰ ৰস খহে তাইৰ। স্থিৰ হৈ থাকিব নোৱাৰা হয়। চুদাবলৈ তীব্ৰ ইচ্ছা হয় লুনাৰ।

          মানুহজনে নুচুদে। দুদু দুটা মৰমত টিপি থাকে। চুপি খাই। চুপি চুপি সোধে;

    —মোৰ লগত যাবা ?

    —ওমমম যাম চচচচচচচ আহ্। 

    —বিয়া কৰাম।

    —ওমম। 

           মানুহজনে লৈ আহে লুনাক। লুনাই দেখে, এটা জুপুৰি আৰু এখন সৰু চোতাল। ঘৰটোত কিবাকৈ দুটা মানুহ হে থাকিব পাৰিব চাগে। বিচনা এখন আছে, দুজন শুব পাৰি ভালকৈয়ে। মানুহজনে বিচনাত বগৰাই আকৌ মৰম কৰে, চুমা খায়। নিজৰ কাপোৰ খুলি বাৰীডাল দেখাই লুনাক, শকত বেছি নহয় কিন্তু যথেষ্ট দীঘল। লুনাই পিন্ধনৰ মেক্সিটো খোলে, ফলত মুক্ত হৈ পৰে তাইৰ গাভৰু দেহ। মানুহজনে লুনাৰ বুচখন চুই চাই, পিছল হৈ থকা বাবে বাৰীডাল সুমুৱাই দিয়ে। আধামান সোমাই। আকৌ জোৰ দি ঠেলা এটা মৰাত গোটেইডাল সোমাই যায়, লুনা চিঞৰি উঠে। মানুহজনৰ বাৰীডালে তাইৰ পেটৰ ভিতৰত খুন্দা মৰাৰ দৰে লাগে তাইৰ। মিছনেৰী পজিশ্যনত মানুহজনে একান্তমনে চুদি থাকে। মাজে মাজে কঁপি থকা দুদু দুটা চুপি দিয়ে হাওলি গৈ। কিছুসময় পিছত লুনা শান্ত হৈ পৰে, মানুহজনে স্পীড বঢ়াই হলহলাই গৰম বীৰ্য ঢালি দিয়ে ভিতৰতে। লুনাই সুখত চকু মুদি দিয়ে। মানুহজনে কয়;

    —এয়া তোমাৰ বিয়াৰ উপহাৰ দেহা। ভালকৈ ৰাখিবা।

          শুই যায় দুয়ো। প্ৰথমবাৰ বিচনাত শুই বেলেগ লাগিছিল তাইৰ। তেনেকৈ ১৯ বছৰ বয়সত বৈবাহিক জীৱন আৰম্ভ কৰে লুনাই। ৰাতিপুৱা মানুহজনে লুনাক সোধে;

    —তোমাক নাম সোধাই নাই নহয়, নাম কি তোমাৰ? 

    —লুনা। আপোনাৰ নাম?

    —ৰবিন। 

          ৰবিন চন্দ্ৰ দাস। সৰুতে কোনোবাই দিছিল তাক সেই নাম। দিন হাজিৰা কৰে সি। ক’ত ঘৰ কি কথা সি নিজেও নাজানে। তাৰ বাল্যকালটো মনতেই নাই, দহ বছৰ মান বয়সৰ পৰা মানুহৰ ঘৰত কাম কৰি ডাঙৰ হয় সি। এতিয়া তাৰ ৩৫ বছৰ মান হব সম্ভৱত। ৩৫ বছৰীয়া ৰবিনৰ লগত ১৯ বছৰীয়া লুনাৰ সংসাৰ আৰম্ভ হয়। প্ৰথমে ৰবিনে কাম কৰি পোৱা পইচাৰে চলি থাকে, কিন্তু পিছলৈ যেতিয়া ডাঙৰ ছোৱালী মাঘীৰ জন্ম হয় তেতিয়া চলিবলৈ অসুবিধা হয়। মাঘী বৰ ধুনীয়া ছোৱালী, মাঘ মাহত জন্মা বাবেই ৰবিনে তাইক মাঘী নাম থলে। 

          মাঘী তিনিবছৰীয়া হ’ল, লুনাৰ আকৌ এজনী ছোৱালী হ’ল। নাম ৰাখিলে ৰাণী। ৰবিনে ভাবে তাই হেনো ৰাজ কৰিব, ৰাণী হৈ থাকিব। লুনাক কয় সি;

    —তই জান নে.. প্ৰথম সন্তানৰ দায়িত্ব বেছি, চিন্তা বেছি। দ্বিতীয় সন্তানৰ আকৌ সেয়া নহয়, দ্বিতীয় সন্তানে সদাই ৰাজ কৰে, ঘৰত, বাহিৰত, সমাজত সকলোতে। তাৰ তলৰ সন্তানবোৰ সৈন্যবাহিনী। 

          লুনাই হাঁহি মাৰি কয়;

    —হয়নে? আৰু কিমান টা জন্ম দিয়াৰ কথা ভাবিছে? 

    —প্ৰভুই যিমানটা দিয়ে আৰু।

    —মই কথা এটা ভাবিছো। 

    —কি? 

    —আগৰ কামটো আকৌ কৰো, আপুনি যিকেইটা টকা পায় সেয়া খাবলৈয়ো নাটে। ইহঁত কেইটাৰো খৰচ আছে নহয়।

          এটা এটাকৈ যেতিয়া পাঁচটা ছোৱালী হ’ল তেতিয়া অভাবে জুৰুলা কৰিব ধৰিছিল। কথাষাৰ ৰবিনে ভাবি চালে, কিছুসময় ভাবি মান্তি হয়। এনেও সি ৰেণ্ডি এজনীক বিয়া কৰাইছে যিহেতু, সহ্য কৰিবই লাগিব। এইবাৰ লুনাৰ পইচাৰ পৰিমাণ ৰবিনে নিৰ্ধাৰণ কৰিছে। লুনাক যাতে কোনো ঠগিব নোৱাৰে। প্ৰথম প্ৰথম ৰবিনেই আনে কাষ্টমাৰ। পইচা দেখি ৰবিন পগলা হৈ পৰে। ইমান পইচা সি একেলগে দেখাই নাছিল। লুনাইয়ো দিনটোত কেতিয়াবা দহটা মানৰ চুদন খায়। ৰাতি আকৌ গিৰিয়েকৰ চুদন খায়। 

          বেশ্যা বৃত্তিত নামি পৰা ছমাহ মান গ’ল। ডাঙৰ ছোৱালী মাঘী বাপেক মাকৰ চুদন চাই চাই ১৬ বছৰীয়া হ’ল। ২ নম্বৰ জনীৰ ১৪ বছৰ (ৰাণী), ৩ নম্বৰ জনীৰ ১২ বছৰ (ব’হাগী), ৪ নম্বৰ জনীৰ ৬ বছৰ (মালা), ৫ নম্বৰ জনীৰ ৩ বছৰ (চুমি)। লুনা এতিয়া আকৌ গৰ্ভৱতী হৈছে। চাৰিমাহ। এই চাৰিটামাহ বহি বহি খোৱাৰ পিছত পইচা শেষ হব ধৰে। প্ৰেগনেণ্ট হৈ থকা বাবে চাৰিমাহৰ পৰা কামটো কৰিব পৰানাই। আকৌ অভাৱ হব ধৰাত মাঘী, অৰ্থাৎ ডাঙৰজনীয়ে মাকক কয়;

    —মা, তই টো এতিয়া নোৱাৰিবি কেইমাহ মানলৈ। পইচাবোৰো শেষ হব ধৰিছে। নহ’লে তোৰ কামটো মইয়ে কৰো দে। 

    —পাগল হলি নেকি? দৰকাৰ নাই। লাগিলে লঘোণে মৰিম। 

    —তেনেকৈ কিয় কৈছ? মই ডাঙৰ হৈছো নহয়। 

    —নালাগে। 

    —দেউতাই তোক ৰাতি ৰাতি ইমান মৰম কৰে, মোৰো টো মন যায় তেনেকুৱা মৰম পাব। মানুহবোৰেও তোক ইমান মৰম দিয়ে। সিদিনা দোকানলৈ যাওঁতে মোক দোকানী জনে “মাৰৰ দৰে মৰম লগা হৈছ দেই মাঘী। এই দুটাও একেবাৰে মাৰৰ সমানেই হ’ল।” বুলি কৈ মৰমেৰে দুদু দুটা টিপি দিছিল, ইমান ভাল লাগিছিল। 

          কাষতে বহি থকা ৰাণীয়্ মাত দিলে;

    —অ’ মা, সঁচাকৈ ভাল লাগে। দোকানী খুড়াই মোৰ এই দুটা টিপি টিপি মৰম কৰে, বৰ ভাল লাগে। সিদিনা বাৰ লগত যাওঁতেও টিপিছিল, পিছত দুয়োকে চকলেট দিছে। 

           জীয়েকহঁতৰ কথা শুনি লুনা হতভম্ব হৈ থাকিল। ৰাতি যেতিয়া ৰবিন কামৰ পৰা ঘৰলৈ আহে, লুনাই গিৰিয়েকক কয় কথা খিনি। ৰবিন মনে মনে থাকে। কবলৈ যেন একো ৰাস্তা নাই ৰবিনৰ। লুনাই শুই শুই ভাবি থাকে, তাইয়ো টো মাঘীৰ নিচিনা বয়সৰ পৰাই চোদন খাইছিল। ৰবিনেও মনে মনে ভাবি আছে, ঘৰখনৰ কথা ভাবি যদি কৰিব বিচাৰিছে কৰক। পাৰিব তাই, সাহসী ছোৱালী। মোৰ ছোৱালী। 

          মাজৰাতি ৰবিন উঠি যায় শোৱাৰ পৰা। লুনা টোপনি নোযোৱাকৈ এনেই শুই থাকে। কাষৰ ৰুমত শুই থকা মাঘীৰ ওচৰত গৈ বহে ৰবিনে। মাঘী আৰু ৰাণী শুই আছে নিচিন্তমনে। ৰবিনে দুয়োকে চাই। ৰাণীৰ তুলনাত মঘীৰ দুদু দুটা অলপ সৰু, কিন্তু নিতম্বযোৰ ডাঙৰ। ৰবিনে মাঘীৰ দুদু এটা চুই চাই লাহেকৈ, কোমল, নিমজ। ৫০ বছৰ পাৰ হোৱা ৰবিনৰ বাৰী দাং খায়। জীয়েকৰ কোমল গালখনত চুমা এটা দিয়ে সি, মাঘী সাৰ পাই যায়। চকু মেলিয়ে দেউতাকক দেখি উচপ খাই উঠে তাই। দেউতাকক কয়;

    —বাবা, কি কৰিছ ইয়াত?

    —তোক চাবলৈ আহিছিলো। কাইলৈ তোৰ কাষ্টমাৰ আহিব, সাজু হৈ থাকিবি। 

          লাজ লাজ কৈ মাঘীয়ে কয়;

    —হব দে। 

          মাঘীৰ মনটো ভাল লাগে। তাইৰ কাষ্টমাৰৰ আগেয়ে দেউতাকৰ লগত চেক্স কৰিব হে মন যায়। দেউতাকক অনুৰোধ কৰাৰ দৰে কয়;

    —বাবা, বাহিৰৰ মানুহে চুদাৰ আগতে তই চুদ না আজি মোক।  

            আপোন জীয়েকে তেনেকৈ কোৱাত ৰবিনৰ বাৰী ফাটি যাওঁ যেন কৰে। কাষতে শুই থকা ৰাণীলৈ ভ্ৰুক্ষেপ নকৰি জীয়েকক উপৰ্যুপৰি চুম্বন কৰে ৰবিনে। মাঘীয়ে পিন্ধনৰ মেক্সিটো খুলি পেলাই, মুক্ত কৰি দিয়ে নিজৰ দেহ। ব্ৰা নিপিন্ধাকৈ থকা স্বত্বেও দুদু দুটা হাওলি যোৱা নাই। ৰবিনে জীয়েকক সোধে;

    —ইমান ধুনীয়াকৈ ৰাখিছা কেনেকৈ?

    —নাজানো বাবা। 

    —বহুত আগৰ পৰাই এই দুটা চোৱাৰ মন আছিল অ’। 

    —মনে মনে চাই থাক ন তই?

    —ইমান ধুনীয়াকৈ বনাইছ নাচাম নে? ব্ৰা নিপিন্ধা কে যে ঘৰত মেক্সি পিন্ধি থাক, উফ্ কেলা কি ধুনীয়া লাগে তোক। 

    —মইও তোৰ বাৰীডাল চাই চাই পাগলী হৈ থাকো অ’, মাক মৰম কৰিলে মোৰ হিংসা লাগে কিয় বা। ৰাতি তই মাক চুদিলে মই চাই থাকো সদায়। 

          উত্তেজনাত ৰবিনে জীয়েকৰ গাভৰু দুদু দুটাৰ মাজত মুখ খন গুজি দিয়ে। মাঘীও বাপেকৰ মূৰটো নিজৰ ৰবাব টেঙাযোৰৰ মাজত হেচি ধৰে। মাঘীৰ ৰুমৰ দুৱাৰ মুখত ৰৈ চাই থাকে লুনাই। মন যায় তাইৰো চুদন খাব, কিন্তু উপায়হীন তাই। 

মণিৰ ঘৰত:

          কুশলে মণিক চুদাৰ দুঘণ্টা পাৰ হৈ যায়। সিহঁত তেতিয়া ভাত-পানী খাই বিচনাত হাঁহি হাঁহি কথা পতাত ব্যস্ত। দুয়োটাই সুখী, যেন ইজনে সিজনক পূৰ্বৰ কথাবোৰত মাফ কৰি দিছে। কিন্তু সিহঁতৰ সুখে কাৰোবাৰ বুকুত জুই জ্বলাইছিল।

          দুৱৰিয়ে মাক বাপেকক চাই আছিল বহু সময় ধৰি, সমগ্ৰ চুদন লীলা চাই চাই তাই নিজৰ বুচখন চুই আছিল। দেউতাকলৈ খং উঠিছিল তাইৰ। তাইৰ মতে দেউতাকে অকল তাইক চুদিব লাগে, ভাল পাই তাই দেউতাকে তাইক চুদিলে। খং আৰু উত্তেজনাত তাই মাক-বাপেকৰ ৰুমত সোমাই যায়। সোমায়ে আৰম্ভ কৰি দিয়ে হুলস্থুল। হাত চাপৰি বজাই বজাই কয়;

    —বাঃ বাঃ কি অদ্ভুত মানুহ তোমালোক! আমাক দেখাই দুয়ো কাজিয়া কৰিবা, ৰাতি হ’লে বিচনা কঁপাই চুদন লীলা কৰিবা। মানি গৈছো তোমালোকক। 

           জীয়কৰ আকস্মিক আগমন আৰু তেনে আচৰণত মাক-বাপেক দুয়ো উচপ খাই উঠে। উলংগ অৱস্থাত থকা বাবে লাজো পাই যায় আৰু শোওঁতে গাত লোৱা কাপোৰ খনেৰে নিজক ঢাকি লয়। মাকৰ খং উঠি যায়, ইমান ধুনীয়া মূহুৰ্ত এটাক নষ্ট কৰি পেলালে জীয়েকে। কিন্তু তাই সিহঁতৰ ৰুমৰ ভিতৰত সোমোল কেনেকৈ? পিছত হে মনত পৰে মাকৰ, হাঁহি হাঁহি কথা পতাত ব্যস্ত থাকোতে পাহৰিয়ে গৈছিল দৰ্জা বন্ধ কৰিব। মাকে জীয়েকক খঙেৰে কয়;

    —বলিয়া হৈছা নেকি তুমি? মাক-বাপেকৰ ৰুমত এনেকৈ সোমাই নেকি? আৰু ৰবাচোন, তুমি এই ৰাতি কি কৰি আছা ইয়াত?

    —হব হব। কোনে জানে এই বয়সতো তোমাৰ ইমান যে কচু। দিনত কাজিয়া লাগা, ৰাতি হ’লে বুচ মেলি ৰৈ থাকা পাপালৈ। ৱাও মা ৱাও!

          জীয়েকৰ কথাখিনি শুনাৰ পিছত মাকৰ আৰু বেছি খং উঠি গ’ল। মাকক তেনেকৈ কবলৈ ক’ত সাহস পালে দুৱৰিয়ে? ইমান লেটেৰা কথা কৈছে মাকৰ আগত। খঙেৰে কৈ দিলে মাকে;

    —আনক দিগদাৰ কিয় কৰা? তোমাক কোনদিনা দিগদাৰ দিব গৈছো মই? তুমি যে নিজৰ বাপেৰাক বুচ মেলি দিয়া, মই কিবা কৈছো নে? দেউতাৰাই যে তোমাক চুদিব পাই মোক পাহৰি গ’ল কিবা কৈছো জানো তোমাক? মই গম নাপাওঁ বুলি নাভাবিবা, সকলো জানো। মুতিব যাওঁ বুলি ওলাই যোৱা মানুহজনে জীয়েকৰ মুখত মালপানী পেলাই হে ওভতে। 

          কি??????? মাকে সকলো জানে? কি ক’লে এয়া মাকে? দুৱৰিৰ ভৰিৰ তলৰ মাটি নাইকীয়া হোৱাৰ দৰে হ’ল। লাজ আৰু ভয়ত কঁপিছে তাই। দেউতাকলৈ চাইছে, মোবাইল টিপি আছে দেউতাকে। মাক আৰু জীয়েকৰ কথাত যেন গুৰুত্ব দিয়া নাই। দৌৰি গৈ তাইৰ নিজৰ ৰুমত সোমাব মন গ’ল, কিন্তু পৰা নাই তাই। হিলিবও পৰা নাই, যেন কোনোবাই তাইক মূৰ্তি বনাই থৈ গ’ল। তলমূৰ হৈ থিয় হৈ আছে তাই। মাকে তাইলৈ চাই আছে। ভয়ত কঁপিছে দুৱৰি। হাঁহি মাৰি মাকে তাইক মাতিলে ওচৰলৈ;

    —চাওঁ এইফালে আহাচোন। 

          ভয়তে তাই এখোজ দুখোজ কৈ মাকৰ কাষলৈ গ’ল। মাকৰ কাষতে শুব দিয়াত তাই একো প্ৰতিবাদ নকৰাকৈ শুই দিলে। মাকে আলফুলে সাৱটি ধৰিলে তাইক। দুৱৰি মাকৰ নগ্ন বুকুৰ মাজত মুখ খন গুজি দিলে, ভাল লাগিল তাইৰ। ভয় আৰু কঁপনি গুছি অজানিতে কান্দোন ওলাই আহিল তাইৰ। মাকক সাৱটি কান্দি দিলে। মাকেও মৰমেৰে জীয়েকক কবলৈ ধৰিলে;

    —চোৱা মাজনী, মাক-দেউতাকৰ লগত এইবোৰ কৰিব নাপায়, তথাপি তোমালোকক মই একো নকও কাৰণ তুমি গম নোপোৱাকৈ এখন এনেকুৱা দুনীয়াত সোমাই পৰিলা য’ৰ পৰা কেতিয়াওঁ ওলাই আহিব নোৱাৰিবা। সেয়ে যি কৰা ঘৰতে কৰিবা। বাবা (নিয়ৰ)ক জানিবলৈ নিদিবা, সি ডাঙৰ হৈছে এতিয়া তাৰো মন যাব পাৰে এইবোৰ কৰিব।

    —মা মই কেতিয়া এইবোৰত সোমালো নিজেও নাজানো। তোমাক আৰু পাপাক দেখি প্ৰথমে ভাল লাগিছিল যদিও পিছত মোৰ খং উঠিছিল, পাপাই মোক এৰি তোমাক চুদি আছিল, হাঁহি হাঁহি কথা পাতিছিল।

          কান্দি কান্দি দুৱৰিয়ে মাকৰ আগত ক’লে কথাষাৰ। মাকে তাইক নিজৰ দুদু দুটাৰ মাজত সুমুৱাই কবলৈ ধৰিলে;

    —গিৰিয়েক ঘৈণীয়েকে চেক্স কৰেই, বয়সৰ লগত কথা নাই নহয় মাজনী। মোক যে কচু বুলি কৈছা, তোমাৰো টো খজুৱতি বেছি। নহ’লেনো মাৰা আৰু দেউতাৰাৰ চুদন কাৰ্য চাই আঙুলি মাৰা নে! হয়নে?

          মাকৰ কথাত দুৱৰিয়ে কান্দাৰ মাজতে হাঁহি দিয়ে। মণিয়ে জীয়েকৰ চকুপানীখিনি মচি দি দুদু দুটাত হাত ফুৰাবলৈ ধৰে, লাহেকৈ পিতিকি দিয়ে। দুৱৰি উত্তেজিত হৈ যায়। মণিয়ে জীয়েকৰ দুদু দুটা পিতিকি থাকে বহু দেৰিলৈ, মজা লৈ লৈ দুৱৰি শুই যায়। মাহেকীয়া হৈ নথকা হ’লে আজি মাকৰ আগত বাপেকক বুচ মেলি দিলে হেঁতেন, কিন্তু এতিয়া মাকৰ দুদু চুপিয়েই মজা লব লাগিব।

আগলৈ….